سقط جنين غيربهداشتی عامل مرگ زنان آسيايی

يک گزارش تازه علمی نشان می‌دهد هر روز حدود ۸۰۰ زن در جهان به دلیل عوارض ناشی از بارداری و زايمان جان خود را از دست می‌دهند. مهم‌ترين عارضه مربوط به سقط جنين غيربهداشتی در کشورهای در حال توسعه است که عامل ۹۹ درصد از مرگ و ميرهای زنان در اين کشورهاست.

اين گزارش که توسط محققان موسسه گاتماچر در امريکا تهيه شده می‌گويد سالانه هفت ميليون زن در کشورهای در حال توسعه نيز بخاطر ابتلا به عوارض سقط جنين‌های غيربهداشتی تحت درمان قرار می‌گيرند، و اين در حالی‌ست که می‌توان از بروز اين عوارض جلوگيری کرد.

علت مرگ و مير ۸ تا ۱۵ درصد زنان در جهان مربوط به سقط جنين‌های غیربهداشتی و غيرعلمی‌ست. تامين هزينه درمان زنانی که زنده می‌مانند اما دچار مشکلات جسمانی بعدی چنين سقط جنين‌هايی می‌شوند از جمله مواردی‌ست که برای بسياری از خانواده‌های طبقه متوسط جهان بسختی امکانپذير است.

سال گذشته سازمان بهداشت جهانی در گزارش سالانه خود اعلام کرده بود که در مقايسه محل سکونت زنان آن‌هايی که در روستاها زندگی می‌کنند بيش از زنان شهرنشين در معرض خطرات ناشی از ختم بارداری بوده‌اند اما در مقايسه ميان روستانشينان و شهرنشينان در همه حال زنان جوان بيش از زنان ميانسال جان خود را بر اثر سقط جنين و عوارض پس از آن از دست داده‌اند.

محققان موسسه گاتماچر با بررسی وضعيت زنان در ۲۴ کشور جهان متوجه شده‌اند که بيشترين عوارض ناشی از سقط جنين غيربهداشتی در پاکستان رخ داده است بطوری ۱۴.۶ زن از هر هزار زن در اين کشور نياز به درمان‌های پس از ختم بارداری داشته‌اند. کمترين ميزان رسيدگی بهداشتی نيز مربوط به برزيل بوده که ۲.۴ زن از هر هزار زن به چنين درمان‌هايی نيازمند شده‌اند.

گزارش می‌گويد بطور عمومی وضعيت در آسيا بدتر از ساير قاره‌هاست و بطوريکه از هر هزار زن آسيايی ۸.۲ نفر آن‌ها به مراقبت‌های بهداشتی پس از سقط جنين نياز داشته‌اند. زنان افريقايی با ميانگين ۶.۷ نفر از هر هزار نفر پس از آسيايی‌ها، و زنان ساکن در کشورهای امريکای لاتين با ۵.۳ نفر از هر هزار نفر نيازمند درمان‌های پزشکی بوده‌اند.

محققان می‌گويند از جنبه اقتصادی هر ساله چيزی حدود ۲۳۲ ميليون دلار در کشورهای در حال توسعه برای درمان زنانی که سقط جنين غيربهداشتی داشته‌اند صرف می‌شود و اين در حالی‌ست که گروهی از اين زنان به دليل ابتلا به بيماری‌های مزمن هرگز در طول زندگی خود بطور کامل بهبودی پيدا نمی‌کنند.

محققان موسسه گاتماچر در گزارش خود می‌نويسند همه آنچه در اين گزارش آمده مربوط به مواردی‌ست که در مراکز بهداشتی به ثبت رسيده‌اند ولی گروه بزرگی از زنان يا هرگز به مراکز بهداشتی مراجعه نمی‌کنند و يا بدون اين که علت مرگ آن‌ها مشخص شود در فهرست درگذشتگان قرار می‌گيرند.

سازمان بهداشت جهانی بجز عوارض ناشی از سقط جنين غيربهداشتی چهار عامل ديگر را نيز بعنوان دلايل مرگ و مير زنان معرفی می‌کند که عبارتند از خونريزی شدید پس از زايمان، عفونت پس از زايمان، فشار خون بالا در دوران بارداری و بلاخره مشکلات وضع حمل. در ميان اين پنج عامل نرخ مرگ و مير در اثر سقط جنين غيربهداشتی بالاتر از عوامل ديگر است.

هر دو گزارش خاطرنشان کرده‌اند که در کنار فقر اقتصادی که مانع اصلی در انجام رسيدگی کافی پس از سقط جنين به روش بهداشتی‌ست، اطلاعات کم و مهم‌تر از همه باورهای فرهنگی باعث می‌شود زنان عمل سقط جنين را بطور پنهانی انجام دهند.

گزارش موسسه گاتماچر ضمن تاييد اين عوامل می‌گويد از ۱۹۰ ميليون بارداری در سال ۲۰۱۴ چيزی نزديک به ۲۱ ميليون مورد آن به شيوه سقط جنين غيربهداشتی خاتمه يافته، اما مشکل بزرگ‌تر اين است که خاتمه بارداری همراه با خاتمه زندگی گروه بزرگی از زنان باردار بوده است.

موسسه گاتماچر در سال ۲۰۰۸ گزارش کرده بوده که عليرغم ممنوعيت قانونی سقط جنين در ايران يک زن از هر چهار زن باردار ۱۵ تا ۴۹ ساله ايرانی از طريق سقط جنين به بارداری خود خاتمه می‌دهد که اين نسبت به ۷۳ هزار مورد سقط جنين در سال می‌رسد.