یکی از جذاب‌ترین بخش‌های انجیل یوحنا در باب بیستم است که به مریم مجدلیه پرداخته است.
به زمان مصلوب شدن مسیح سه زن در نزدیکی‌ش حضور دارند که هر سه مریم نام دارند. این ‹سه› خود اشاره‌ای اسطوره‌ای است. مریم مجدلیه، مریم مادر عیسا مسیح و مریم، خاله‌ی مسیح (همسر کلوپاس) که هم‌نام خواهرش است. هم‌نامی دو خواهر به زمان نوشتن انجیل‌ها معمول نبوده است. این سه مریم ِ هم‌نام، همان تثلیث باستانی باید باشند. سه ایزدبانوی پیش از دوران مردسالاری که نماد هستی، مرگ و باروری‌اند. با رشد و تکامل انسان این سه نمود از هم جدا می‌افتند. تندیس‌هایی از فرهنگ‌های باستان وجود دارد که این سه ایزدبانوی هستی، مرگ و باروری را کنار هم گذاشته‌اند. مریم‌های انجیل یوحنا یادآور این‌جنبه از فرهنگ باستان است. از دید اسطوره اما این‌جا مردی است که خود برای یک زن ایثار می‌کند؛ یک زن که همه‌ی سه جنبه دارد. همه‌ی حواریون مرد از ترس دیدن عیسای مصلوب و نیز رومیان گریخته‌اند. تنها یحیا مانده است با سه مریم. این سه زن شاهد مرگ دردناک پسر محبوب، خواهرزاده‌ی نیک و آموزگار – شاید هم معشوق- بر صلیب‌اند.
